Irena Rakowiecki

The Beautiful Life of Irena Elżbieta Rakowiecka (Kawa) January 7, 1953 – December 28, 2024 Born on January 7, 1953, in Rzeszów, Poland, Irena Elżbieta Kawa was a woman whose life was a testament to love, faith, and selflessness. From her earliest years, she brought warmth and light to the lives of everyone around her. In her school days in Poland, Irena met the love of her life, Zbigniew Rakowiecki. Their love story, built on friendship and shared dreams, blossomed over the years. In 1972, she emigrated to Detroit, Michigan. A year later, Irena and Zbigniew exchanged their wedding vows. Together, they raised three children who became the center of Irena’s world: Jan (with wife Nicole), Kathy (with husband Marcin), and Annette (with husband Piotr). She dedicated her heart and soul to being an extraordinary mother, imparting love, wisdom, and unwavering support. Her love grew even more profound with the arrival of her grandchildren—Aleksander, Emmali, Dominik, and Filip—who brought her the greatest joy. Her boundless love for her family, especially her grandchildren, was a testament to her selfless nature and steadfast devotion. Irena’s faith in God was the foundation of her life. With unshakable trust in His plan, she faced all challenges and joys with grace and strength. Her prayers were a constant source of peace, and her unfaltering commitment inspired everyone who knew her to draw closer to God. Hospitality was her hallmark; she was the queen of hospitality. Irena’s home was a sanctuary of love and warmth, where no one ever left hungry or unloved. Her table was always abundant, her doors always open, and her arms always ready to embrace anyone in need. Even stray animals found refuge with her, as her compassion knew no bounds. Her love for her Polish heritage was a cornerstone of her identity. Irena proudly and joyfully celebrated her culture, sharing traditions, stories, and dishes that connected her family to their roots. From festive celebrations to the daily warmth of a home-cooked meal, she carried the spirit of Poland in her heart and passed it on to her family. Irena was not only a mother and grandmother—she was the rock of her family. Through her actions, she taught what it meant to love unconditionally, persevere through hardship, and give without expecting anything in return. Her strength, kindness, and generosity were the foundation upon which her family built their lives. To her sister Danuta, she was a lifelong confidante. To her friends, she was a source of comfort and joy. To all who knew her, she was a beacon of light and love, a person who forever left an indelible mark on their lives. Even in her final days, Irena’s courage and strength were extraordinary. She fought tirelessly, driven by her love for her family and an unwavering will to be there for them. On December 28, 2024, surrounded by her loved ones, she peacefully departed for Heaven, leaving behind a legacy of love, faith, and compassion that will forever inspire her family. Rest in peace, dearest Irena. You were an extraordinary wife, mother, grandmother, sister, aunt and friend. Your love and light will continue to shine in the hearts of all who knew you. "I do not ask You, God, why You took her, but I thank You for giving her to me." Piękne Życie Ireny Elżbiety Rakowieckiej (Kawa) 7 stycznia 1953 – 28 grudnia 2024 Urodzona 7 stycznia 1953 roku w Rzeszowie, Irena Elżbieta Kawa była kobietą, której życie było świadectwem miłości, wiary i bezinteresowności. Od najmłodszych lat wnosiła ciepło i światło do życia wszystkich wokół niej. W szkolnych ławkach w Polsce Irena poznała miłość swojego życia, Zbigniewa Rakowieckiego. Ich historia miłosna, oparta na przyjaźni i wspólnych marzeniach, rozwijała się przez lata. W 1972 roku wyemigrowała do Detroit w stanie Michigan. Rok później Irena i Zbigniew złożyli przysięgę małżeńską. Razem wychowali trójkę dzieci, które stały się centrum świata Ireny: Jana (z żoną Nicole), Katarzynę (z mężem Marcinem) i Anetę (z mężem Piotrem). Poświęciła całe swoje serce i duszę, aby być niezwykłą matką, przekazując im miłość, mądrość i niezachwiane wsparcie. Jej miłość jeszcze bardziej rozkwitła wraz z pojawieniem się wnuków — Aluśia, Emilki, Dominika i Filipa — którzy przynosili jej największą radość. Jej nieograniczona miłość do rodziny, zwłaszcza wnuków, była świadectwem jej bezinteresownej natury i niezachwianego oddania. Wiara Ireny w Boga była fundamentem jej życia. Dzięki niezachwianemu zaufaniu do Jego planu, z łaską i siłą stawiała czoła wszystkim wyzwaniom i radościom. Jej modlitwy były stałym źródłem pokoju, a jej niezłomna pobożność inspirowała wszystkich, którzy ją znali, aby zbliżyć się do Boga. Gościnność była jej znakiem rozpoznawczym. Była królową gościnności. Dom Ireny był sanktuarium miłości i ciepła, gdzie nikt nigdy nie wychodził głodny ani niekochany. Jej stół zawsze był obfity, drzwi zawsze otwarte, a ramiona gotowe do przyjęcia każdego w potrzebie. Nawet bezdomne zwierzęta znajdowały u niej schronienie, ponieważ jej współczucie nie znało granic. Jej miłość do polskiego dziedzictwa była filarem jej tożsamości. Irena z dumą i radością celebrowała swoją kulturę, dzieląc się tradycjami, historiami i potrawami, które łączyły jej rodzinę z korzeniami. Od świątecznych uroczystości po codzienne ciepło domowego posiłku, nosiła ducha Polski w sercu i przekazywała go swojej rodzinie. Irena była nie tylko matką i babcią — była opoką swojej rodziny. Swoimi czynami nauczała, co znaczy kochać bezwarunkowo, wytrwać w obliczu trudności i dawać bez oczekiwania niczego w zamian. Jej siła, dobroć i hojność były fundamentem, na którym jej rodzina budowała swoje życie. Dla swojej siostry Danuty była dozgonną powierniczką. Dla przyjaciół była źródłem pociechy i radości. Dla wszystkich, którzy ją znali, była latarnią światła i miłości, osobą, która na zawsze pozostawiła niezatarte piętno w ich życiu. Nawet w swoich ostatnich dniach odwaga i siła Ireny były niezwykłe. Walczyła niestrudzenie, kierowana miłością do swojej rodziny i niezachwianą wolą, by być dla nich. 28 grudnia 2024 roku, otoczona przez swoich najbliższych, spokojnie odeszła do Nieba, pozostawiając po sobie dziedzictwo miłości, wiary i współczucia, które na zawsze będzie inspirować jej rodzinę. Spoczywaj w pokoju, najdroższa Ireno. Byłaś niezwykłą żoną, matką, babcią, siostrą, ciocią i przyjaciółką. Twoja miłość i światło będą nadal świecić w sercach wszystkich, którzy Cię znali. "Nie pytam Cię, Boże, dlaczego ją zabrałeś, ale dziękuję za to, że mi ją dałeś."

Irena Rakowiecki

January 7, 1953 - December 28, 2024